week 14, from Wollogong till Sydney

Ongeveer een anderhalf uurtje voor Wollogong ligt Kangeroo Valley, daar moet ik jullie nog iets meer over vertellen.

Daar zijn we niet ver vandaan nog gestopt voor 1 van onze laatste gratische stopjes. Nu van al de beesten die we hier al hebben gezien mistte er toch nog 1 op de lijst, namelijk de wombat. Mannekes, awel daar kropen die beestjes (precies kleine beren op steroiden) gewoon tussen de camionetten door of het kon hun allemaal niks schelen. Tegen dat het donker werd en we rustig in de Bandit lagen te slapen kwamen ze zelfs zo dichtbij dat heel de wagen begon te wiebelen van links naar rechts om vervolgens een symphonie te krijgen van hun ruggetjes schurend tegen de onderkant van den Bandit.
Echt plezant en raar tegelijkertijd.

Tegen de ochtend was het iets minder want die mannekes hadden rond den Bandit hun behoeften gedaan al lag hun leven ervan af. Volgens 2 plaatselijke aussies die heel sympathico waren was dat dus de gewoonste zaak in de wereld. Rare jongens...
Het dorpje zelf heeft 1 attraktie, namelijk een middeleeuwse brug met wachttorens en heel den bataklan eraan.

Vervolgens toch maar doorgereden naar Wollogong, om daar het nodige verfmateriaal te kopen om den Bandit zijn koetswerk op te putsen. De stad zelf heeft ook maar 1 attraktie, namelijk een eb en vloed zwembad in de rotsen. Gezien het wisselvallig weer er niet in gesprongen.

De rit van laatst genoemde naar Sydney is echt de moeite om te doen via de oude baan. Je kan het vergelijken met de Great Southern Ocean Road maar dan veel spectaculeerder. Hier hebben ze niet gezien op een centje meer of minder en hebben ze een stuk van ongeveer 2 km gewoon aan de zijkant van de kliffen gemonteerd. Plezant en avontuurlijk. Via deze weg rij je Sydney binnen langst een mooi NP waarvan de naam ons even is ontglipt, onze excuses daarvoor(Royal NP).

Die zondag heel de dag rondgehangen in Darling Harbour om tegen de avond door te rijden naar onze laatste uitstap, de Blue Mountains. De naam komt van het feit dat als het warm is de olie van de ontelbare eucalyptus bomen verdampt en daardoor een blauwe schijn komt over het landschap, ge moet goed zien maar met een beetje verbeelding en goede wil zie je het wel. De vliegen zijn nog steeds een pest en niet alleen wij worden zot maar de aussies zelf ook, dat wil al wat zeggen he.
Het feit dat er dit jaar veel meer van die rotzakjes zijn heeft te maken met de lange droogte dat het land heeft gekend, dus geen of weinig mestkevers om al de stront op te eten en dus meer plaats voor de eitjes van die smeerlappen.

Hier hebben we den Bandit helemaal opgeknapt en gekuist en al de spullen die erin zaten tentoon gesteld om er daarna een fotoke van te pakken om dat dan weer af te printen zodat de potentiële klanten hun kwijl niet binnen konden houden en hem direkt kochten...

Tegen dinsdagavond terug in de voorwijken van Sydney aangekomen om hier den Bandit te laten checken door een technieker om dan weer een roos papier te krijgen zodat we hem überhaupt mogen verkopen. Die check heeft hij glansrijk doorstaan en wij terug naar de markt waar we hem hadden gekocht.

Door onze verkoopsgeest en trukken hebben we daar een nieuw record gevestigd, namelijk minder dan 30 minuten en den Bandit had nieuwe eigenaars + we hebben hem nog kunnen verkopen met winst!! Den deal was helemaal rond de volgende dag zodat we nu in een hostel zitten tussen de kinderen (we beginnen al moordneigingen te krijgen).

Voila, weeral kort en krachtig.

Ohja, het weer is hier nog maar eens slecht en nat + de NSW weermannen hebben dit jaar al uitgeroepen tot het natste jaar in de laatste 5. En dat allemaal door de laatste 4 maanden.
Ze moesten ons ervoor betalen dat we dat slecht belgisch weer hebben meegebracht, maar niks he.

Alle, salut en tot volgende week --> laatste episode want dan zijn we terug in den Belgique